Zo lang als ik me kan herinneren was ik gek op de salades van mijn Poolse oma. De ingrediënten mocht ik zelf plukken in de moestuin tussen de appelbomen en het oude huis . Er waren in die tijd nog niet zo veel soorten zaden beschikbaar maar de tuin stond steevast vol met aardappelen, uien, kolen, rode bietjes, lente-ui en dille. Vooral heel veel dille.
En, niet geheel toevallig, zijn dit ook precies de hoofdrolspelers in de Poolse keuken. Jaren lang, ook na de veel te vroege dood van mijn oma, was ‘oma’s salade’ het eerste én het laatste wat ik at als ik in Polen was. Want, hoewel niet uit haar groentetuin afkomstig, bleek oma’s salade algemeen bekend en overal verkrijgbaar te zijn. Maar zelden waren ze zo lekker als die enige echte. Hoe dat kwam ontdekte ik pas veel later.
Mijn oma bleek haar surówka, want zo heet oma’s salade, namelijk kort te fermenteren. Zo kort dat het geen zuurkool werd, maar een knapperige salade met zowel zoete als zure tonen en een aroma waarvan ik nu weet dat het van melkzuurbacteriën afkomstig is. Sinds ik begrijp hoe fermentatie werkt heb ik altijd gedacht dat deze salade mijn oma´s (ze was kinderarts) missie was om, alle kinderen in de familie gezond voedsel te geven in tijden van enorme schaarste.
Het is een simpel en snel fermentatierecept wat perfect is om jouw fermentatie-avontuur mee te beginnen óf gewoon om tijdens dat etentje van aanstaand weekend een verrassend bijgerechtje op tafel te zetten.